Przykazania Boże, znane również jako Dziesięć Przykazań, są fundamentalnymi wskazaniami moralnymi, które według tradycji judaistycznej i chrześcijańskiej zostały przekazane ludziom przez samego Boga. Główne źródło tych przykazań znajduje się w Księdze Wyjścia (II Księga Mojżeszowa) oraz Księdze Powtórzonego Prawa w Starym Testamencie Biblii. W chrześcijaństwie są one uważane za ważne zarówno przez judaizm, jak i przez większość chrześcijan.
Oto kilka głównych powodów, dla których Pan Bóg dał nam Dziesięć Przykazań:
- Przykazania dostarczają ludziom konkretne i jasne wskazówki moralne, określając, co jest dobre, a co złe w oczach Boga. Zawierają one fundamentalne zasady etyczne, takie jak zakaz zabijania, kradzieży czy fałszywego świadectwa.
- Przykazania pomagają w ustanowieniu porządku społecznego, nakładając ograniczenia na zachowania, które mogłyby prowadzić do chaosu czy niesprawiedliwości. Poprzez poszanowanie prawa Bożego, społeczeństwo może funkcjonować bardziej harmonijnie.
- Przykazania wyrażają świętość samego Boga. Są one wyrazem Jego charakteru, sprawiedliwości i miłości. Przykazania są narzędziem, które pomaga ludziom zbliżać się do Boga poprzez podążanie za Jego wolą.
- W chrześcijaństwie przykazania są również związane z nauką o łasce i zbawieniu. Choć człowiek z natury jest grzeszny, Dziesięć Przykazań uświadamia ludziom ich grzeszność i potrzebę zbawienia. Chrystus jest centralnym punktem zbawienia, który realizuje plan Boży wobec grzechu ludzkości.
Cytując fragment z Księgi Wyjścia 20:1-17, gdzie są przedstawione Dziesięć Przykazań:
Podziel się tą stroną:1 Wtedy mówił Bóg wszystkie te słowa: 2 «Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 3 Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! 4 Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! 5 Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań. 7 Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy*. 8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić*. 9 Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. 10 Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. 11 W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty. 12 Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie. 13 Nie będziesz zabijał. 14 Nie będziesz cudzołożył. 15 Nie będziesz kradł. 16 Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek. 17 Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony* bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego».
