Bóg się rodzi, moc truchleje

Kolęda: Bóg się rodzi – cały tekst

1. Bóg się rodzi, moc truchleje,
   Pan niebiosów obnażony;
   Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
   Ma granice nieskończony.
   Wzgardzony okryty chwałą,
   Śmiertelny Król nad wiekami;
   A Słowo Ciałem się stało
   I mieszkało między nami
   
2. Cóż masz, niebo nad ziemiany?
   Bóg porzucił szczęście Swoje
   Wszedł między lud ukochany,
   Dzieląc z nim trudy i znoje;
   Nie mało cierpiał, nie mało,
   Żeśmy byli winni sami,
   A Słowo Ciałem się stało
   I mieszkało między nami.
3. W nędznej szopie urodzony,
   Żłób mu za kolebkę dano?
   Cóż jest, czym był otoczony?
   Bydło, pasterze i siano.
   Ubodzy, was to spotkało
   Witać Go przed bogaczami,
   A Słowo Ciałem się stało
   i mieszkało między nami.
4. Potem i Króle widziani
   Cisną się między prostotą,
   Niosąc dary Panu w dani:
   Mirrę, kadzidło i złoto;
   Bóstwo to razem zmieszało
   Z wieśniaczymi ofiarami;
   A Słowo Ciałem się stało
   i mieszkało między nami.
5. Podnieś rękę, Boże Dziecię!
   Błogosław Ojczyznę miłą,
   W dobrych radach, w dobrym bycie
   Wspieraj jej siłę swą siłą.
   Dom nasz i majętność całą,
   I wszystkie wioski z miastami!
   A Słowo Ciałem się stało
   i mieszkało między nami.

Autor tekstu: Franciszek Karpiński

Zobacz także inne teksty najpiękniejszych polskich kolęd dostępnych na naszej stronie!

„Bóg się rodzi, moc truchleje” tekst kolędy do druku